1․Ընդգծի՛ր փոխաբերական իմաստով գործածված բառերը։
Վարդագույն վանքը ձորափին (լռել էր ինքնամփոփ), խոր ու մեղմ (շշնջում էր) օդը։
Քամին (հալածում էր) մառախուղի թանձր քուլաները։
Նա մռայլ (նայում էր նիրհած) լեռներին, համր արևակեզ ժայռերին։
Մշուշը (փաթաթվում էր) հինավուրց անտառներին և (թավալվում) բլուրների (փեշերին)։
Քամին (մռնչում էր), և անձրևի տարափը (ծեծում էր նրա դեմքը)։
Կրակը (արհամրհանքով ծիծաղում էր) ջրի հոսանքի վրա։
Մեծ խորհուրդ կա այս (ալեհեր) լեռան մեջ։
Մռայլ ու անհյուրընկալ (նայեց) ամրոցը եկվորներին։
Ձայները անէացան (հալվեցին)․ (քնած էին) և՛, ամրոցը և՛, մարդիկ և՛, անդնդախոր
2․Շարունակ՛իր նախադասությունները
Երկու օր է, ինչ ես այցելում եմ այս հդաշալի վայրը։
Մի իշխան երկար ճանապարհ էր կտրել և վերջապես հասավ այդ ամրոցին։
Ձմեռն անցավ, բայց մռայլ էր և ցուրտ։
Մեկ էլ մի կրակոց լսվեց, և հանկարծակի բոլորը դուդս եկան։
Երբ նա կռացավ, մի երիտասարդ մոտեցավ նրան։
Նա անմիջապես գուշակեց, թե ով էր մեղավորը։
Հուզված էի, լսածս պատմությունից, չէ՞ որ փլուզվել էր կամուրջը։